Web - Windows - iPhone
Sannlega brenna hjörtu hinna hreinlunduðu í eldi aðskilnaðar: Hvar er glampinn af ljósi ásýndar þinnar, ó ástvinur veraldanna?
Þeir, sem eru nálægir þér, eru yfirgefnir í myrkri auðnarinnar: Hvar bjarmar af morgni endurfundanna við þig, ó þrá veraldanna?
Líkamar þinna útvöldu liggja skjálfandi á fjörrum söndum: Hvar er haf návistar þinnar, ó þú, sem heillar veraldirnar?
Löngunarfullar hendur teygja sig til himins miskunnar þinnar og örlætis: Hvar er regn gjafa þinna, ó þú, sem bænheyrir veraldirnar?
Hinir trúlausu rísa í harðýðgi á alla veg: Hvar er knýjandi afl yfirbjóðandi penna þíns, ó sigurvegari veraldanna?
Hundgáin glymur allt í kring: Hvar er ljónið í skógi máttar þíns, ó þú sem hirtir veraldirnar?
Kuldinn hefur læst sig um mannkynið: Hvar er hiti ástar þinnar, ó bál veraldanna?
Ógæfan er í algleymingi: Hvar eru tákn fulltingis þíns, ó lausn veraldanna?
Myrkrið hefur umlukið flestar þjóðir: Hvar er bjarminn af dýrð þinni, ó ljómi veraldanna?
Hálsar mannanna eru framteygðir í meinsemi: Hvar eru sverð hefndar þinnar, ó eyðandi veraldanna?
Lægingin hefur náð sínum neðstu mörkum: Hvar eru jartein dýrðar þinnar, ó dýrð veraldanna?
Sorgir hrjá opinberanda nafns þíns, hins almiskunnsama: Hvar er fögnuður dagseldingar opinberunar þinnar, ó unaður veraldanna?
Angist hefur gripið allar þjóðir jarðarinnar: Hvar eru teikn gleði þinnar, ó fögnuður veraldanna?
Þú lítur dagsbrún tákna þinna hjúpaða illum getsökum: Hvar eru fingur máttar þíns, ó vald veraldanna?
Sár þorsti sækir alla menn: Hvar er elfur örlætis þíns, ó miskunn veraldanna?
Ágirndin hefur fjötrað allt mannkynið: Hvar eru holdtekjur andlegrar lausnar, ó Drottinn veraldanna?
Þú lítur þennan rangtleikna einmana í útlegð: Hvar eru hersveitirnar frá himni skipunar þinnar, ó höfðingi veraldanna?
Ég er yfirgefinn í ókunnu landi: Hvar eru tákn trúfesti þinnar, ó trúnaður veraldanna?
Kvöl dauðans heldur í greip sinni öllum mönnum: Hvar er ólgandi haf þíns eilífa lífs, ó líf veraldanna?
Launskrafi Satans hefur verið andað í eyra sérhverrar skepnu: Hvar er vígahnöttur elds þíns, ó ljós veraldanna?
Ölvun ástríðunnar hefur afmyndað flesta menn: Hvar eru dagsbrúnir hreinleika þíns, ó þrá veraldanna?
Þú lítur þennan rangtleikna hjúpaðan áþján meðal Sýrlendinga: Hvar er ljómi dagseldingar þinnar, ó ljós veraldanna?
—Þú sérð mér varnað máls: Hvaðan munu þá berast söngvar þínir, ó næturgali veraldanna?
Flestir menn eru huldir blæjum hégóma og fánýtra ímyndana. Hvar eru málsvarar vissu þinnar, ó fullvissa veraldanna?
Bahá er að drukknun komin í hafi þrenginganna: Hvar er lausnarörk þín, ó lausnari veraldanna?
Þú sérð dagselding orða þinna í svartnætti sköpunarinnar: Hvar er sólin á himni náðar þinnar, ó þú, sem upplýsir veraldirnar?
Lampar sannleika og hreinleika, heiðurs og hollustu, hafa verið slökktir: Hvar eru jartein hefnandi reiði þinnar, ó þú, sem hrærir veraldirnar?
Sérð þú nokkurn sem lagt hefur sjálfi þínu lið eða hugleiðir hlutskipti hans á vegi ástar þinnar? Nú stöðvast penni minn, ó ástvinur veraldanna.
Greinar hins himneska lótusviðar liggja brotnar fyrir forlagabyljum: Hvar eru fánar fulltingis þíns, ó kappi veraldanna?
Þessi ásjóna er hulin dusti illmælginnar: Hvar er andblær meðaumkvunar þinnar, ó miskunn veraldanna?
Hinir svikulu hafa saurgað kyrtil helgunarinnar: Hvar er skrúði heilagleika þíns, ó þú, sem skrýðir veraldirnar?
Miskunnsemdanna haf hefur hljóðnað sakir þess sem hendur mannanna hafa gert: Hvar eru öldur örlætis þíns, ó þrá veraldanna?
Kúgun óvina þinna hefur læst dyrunum að hinni guðdómlegu návist: Hvar er lykill gjafa þinna, ó þú, sem opnar veraldirnar?
Laufin hafa sölnað fyrir eitruðum gjósti undirróðurs: Hvar er úrhellið úr skýjum gjafmildi þinnar, ó gjafari veraldanna?
Alheimurinn hefur myrkvast af dusti syndarinnar: Hvar er andvari fyrirgefningar þinnar, ó fyrirgefandi veraldanna?
Þessi æskumaður er einmana í auðnarlandi: Hvar er regn himneskrar náðar þinnar, ó veitandi veraldanna?
Ó æðsti penni, frá ríkinu eilífa höfum vér heyrt ljúfast ákall þitt: Ljá eyra því sem tunga tignarinnar mælir, ó rangtleikni veraldanna!
Ef eigi væri kuldinn hvernig fengi hiti orða þinna sigrað, ó skýrandi veraldanna?
Ef eigi væri ógæfan, hvernig gæti sól þrautseigju þinnar skinið, ó ljós veraldanna?
Kveina eigi vegna hinna syndugu, þú varst skapaður til að þola og standast, ó þolgæði veraldanna.
Hve ljúf var dögun þín á sjónarrönd sáttmálans meðal undirróðursmannanna og þrá þín eftir Guði, ó ást veraldanna.
Vegna þín var merki sjálfstæðisins reist á hæstu tindum og haf örlætisins brimaði, ó sæla veraldanna.
Sakir einsemdar þinnar skein sól einleikans og sakir útlegðar þinnar skrýddist land einingarinnar. Ver þolinmóður, ó þú útlagi í veröldunum.
Vér höfum gert læginguna að dýrðarklæðum og þjáninguna að skarti musteris þíns, ó stolt veraldanna.
Þú lítur hjörtun full af hatri og þitt er að umbera, ó þú, sem hylur syndir veraldanna.
Þegar sverðin glampa, gakk áfram! Þegar spjótin fljúga, sæk fram! Ó þú fórn veraldanna.
Kveinar þú, eða á ég að kveina? Fremur skyldi ég gráta fæð kappa þinna, ó þú sem veraldirnar kveina yfir.
Vissulega hef ég heyrt kall þitt, ó aldýrlegi ástvinur; og nú brennur ásjóna Bahá af hita þjáninganna og eldi skínandi orðs þíns og hann hefur risið upp í trúfesti á fórnarstaðnum og leitar velþóknunar þinnar, ó yfirbjóðandi veraldanna.
Ó Alí-Akbar, þakka þú Drottni þínum fyrir þessa töflu, sem ber þér ilm auðmýktar minnar, og vit hvað fallið hefur oss í skaut á vegi Guðs, hins dásamaða allra veraldanna.
Ef allir þjónarnir lesa og hugleiða þetta, verður glæddur eldur í æðum þeirra, sem tendra mun bál í veröldunum.
-Bahá'u'lláh