Web - Windows - iPhone
Ridvanhátíðin árið 2006 er stund mettuð af anda sigurs og væntinga. Fylgjendur Bahá’u’lláh
allstaðar geta með réttu verið stoltir yfir því hve miklu þeir hafa komið til leiðar í fimm ára
áætluninni sem nú er að enda. Þeir geta horft til framtíðarinnar með fullvissu sem einungis þeir
geta búið yfir sem hafa til að bera einbeitni sem reynslan hefur hert. Allur bahá’í heimurinn er
hrærður þegar umfang fimm ára verkefnisins framundan er íhugað, dýpt helgunarinnar sem það
mun krefjast og árangrinum sem því er ætlað að ná. Bænir okkar sameinast bænum ykkar er þið
snúið ykkur í þakklæti til Bahá’u’lláh fyrir þau forréttindi að fá að bera vitni framvindu ætlunar
Guðs fyrir mannkynið.Í skilaboðum okkar þann 27. desember 2005 til álfuráðgjafanna sem voru samankomnir í Landinu
helga og send voru samdægurs til allra þjóðarráðanna, gerðum við grein fyrir þáttum fimm ára
áætlunarinnar sem vara mun frá 2006 til 2011. Vinirnir og stofnanirnar voru hvött til að nema
skilaboðin gaumgæfilega og þið eruð án efa vel kunnug innihaldi þeirra. Við beinum nú þeirri ósk
til ykkar hvers og eins að þið snúið kröftum ykkar að því að tryggja að markmiðið um að koma á
markvissum vaxtaráætlunum í minnst 1.500 umdæmum um allan heim nái fram að ganga. Það
gefur vísbendingu um ákefðina sem bahá’í samfélagið ber í brjósti er það tekur áskoruninni sem
það stendur frammi fyrir, að í hverju landinu á fætur öðru var grunnurinn að því að hleypa
áætluninni af stokkunum lagður fljótt og kerfisbundið á mánuðunum eftir að ráðgjafarnir fóru frá
heimsmiðstöðinni. Þótt engin þörf sé á að útlista frekar þarfir áætlunarinnar hér, finnum við okkur
knúna til að fara nokkrum hugvekjuorðum um hið hnattræna samhengi sem viðleitni ykkar hvers
og eins og sameiginlega mun eiga sér stað í.Fyrir meira en sjötíu árum ritaði Shoghi Effendi bréf sín um Heimsskipan Bahá’u’lláh, þar sem
hann setti fram skarpskyggna greiningu sína á þeim kröftum sem eru að verki í heiminum. Með
þeirri mælsku sem hann einn bjó yfir lýsti hann hinum tveimur miklu ferlum sem opinberun
Baha’u’lláh hefur hrundið af stað. Annar þeirra eyðileggjandi, hinn uppbyggjandi, báðir knýja
mannkynið í átt að heimsskipulaginu sem hann gat af sér. Við vorum vöruð við því af Verðinum
að verða ekki „afvegaleidd af því kvalræðislega hæggengi sem einkennir uppbyggingu
siðmenningarinnar“ sem fram fer af miklu erfiði, eða að „láta ekki ginnast af hverfulli tálsýn um
endurkomu velmegunar sem virðist stundum geta stöðvað upplausnaráhrif krónískra
sjúkdómanna sem herja á stofnanir hnignandi aldar.“ Engin skoðun á framvindu síðustu áratuga
getur litið framhjá síauknum skiðþunga þeirra ferla sem hann greindi af slíkri nákvæmni.
Við þurfum aðeins að íhuga þá dýpkandi siðferðiskreppu sem umkringir mannkynið til að meta til
fulls að hve miklu leyti kraftar niðurrifs hafa slitið í sundur samfélagsgerðina. Hafa ekki dæmin
um eigingirni, tortryggni, ótta og svik sem Vörðurinn sá svo skýrt fyrir, orðið svo útbreidd að þau
eru jafnvel augljós kærulausum áhorfanda? Er hryðjuverkaógnin, sem hann talaði um, ekki svo
áberandi á hinu alþjóðlega leiksviði að hún hvíli þungt á hugum ungra sem aldinna í öllum
heimshornum? Hefur ekki óslökkvandi þorsti í, og sjúklegur eltingaleikur við jarðneskan hégóma,
auðlegð og nautnir styrkt þau svo í sessi hvað völd og áhrif varðar að þau þykjast ráða
mannlegum gildum á borð við hamingju, tryggð og ást? Hafa ekki undirstöður
fjölskyldusamstöðu veikst svo mikið og óábyrgt viðhorf til hjónabandsins náð slíkum hæðum að
tilvera þessarar grunneiningar þjóðfélagsins er í hættu? „Öfughneigð mannlegs eðlis, úrættun
mannlegrar hegðunar, spilling og eyðing mannlegra stofnana,“ sem Shoghi Effendi varaði við eru
því miður að sýna sig „í sinni verstu og viðbjóðslegustu mynd.“
Vörðurinn kennir að stærstum hluta hnignun trúarbragða sem félagslegu afli um siðferðishnignun
mannkyns. „Ef lampi trúar verður hulinn“ vísar hann í orð Bahá’u’lláh, „munu glundroði og
ringulreið ríkja og ljós sanngirni, réttlætis, rósemdar og friðar hætta að skína.“ Á áratugunum sem
fylgdu í kjölfar þessara skrifa höfum við ekki aðeins horft á áframhaldandi hnignun í getu
trúarbragða til að hafa siðferðisleg áhrif, heldur einnig svik við mannfjöldann vegna ósæmilegs
framferðis af hálfu trúarlegra stofnana. Viðleitni til að endurvekja hana hafa aðeins aukið
trúarofsa sem, ef honum verður ekki haldið í skefjum, gæti eyðilagt grundvöll siðmenntaðra
samskipta á milli fólks. Ofsóknirnar á hendur bahá’íunum í Íran, sem nýlega hafa aukist, bera
skýrt vitni í sjálfu sér um einbeitni myrkraaflanna í að kæfa ljós trúar hvar sem það skín skært.
Þótt við séum fullviss um endanlegan sigur málstaðarins dirfumst við ekki að gleyma viðvörun
Varðarins um að trúin muni þurfa að kljást við áhrifameiri og lævísari óvini en hafa áður hrjáð
hana.Engin ástæða er til að ræða mikið um getuleysi núverandi stjórnarhátta, sem er annað málefni sem
Vörðurinn tók fyrir með meistaralegum hætti í Heimsskipulagsbréfum sínum. Aukið efnahagslegt
bil á milli hinna ríku og fátæku, áframhald aldagamallar óvináttu milli þjóða, síaukinn fjöldi
uppflosnaðs fólks, ótrúleg aukning skipulagðrar glæpastarfsemi og ofbeldis, útbreidd tilfinning
um óöryggi, niðurbrot grunnþjónustu á svo mörgum svæðum, ógagnrýnin nýting náttúruauðlinda
– þetta eru aðeins nokkur dæmi um vangetu ráðamanna heims til að létta á vandamálum
mannkyns. Þetta þýðir ekki að einlæg viðleini hafi ekki verið sýnd eða hún hafi ekki aukist áratug
eftir áratug. Samt sem áður hefur þessari viðleitni, hversu snilldarlega sem hún hefur verið úr
garði gerð, algjörlega mistekist að rífa á brott „rót þeirrar illsku sem hefur með svo ruddalegum
hætti komið róti á jafnvægi nútímaþjóðfélagsins.“ „Ekki einu sinni“ sagði Vörðurinn, „myndi sú
gjörð að koma á fót því gangverki sem þarf til að koma á stjórnmálalegri og efnahagslegri
sameiningu heimsins ... reynast mótefnið gegn því eitri sem stöðugt grefur undan þrótti
skipulagðra þjóða og ríkja.“ „Hvað annað“ staðhæfði hann fullviss, „en afdráttarlaus
viðurkenning á hinu Guðlega kerfi“ sem Bahá’u’lláh kom fram með og sem „í meginatriðum
sínum felur í sér áætlun Guðs um sameiningu mannkyns á þessari öld, ásamt óbugandi
sannfæringu um óbilandi áhrif hvers einasta ákvæðis hennar getur að lokum staðist krafta innri
hnignunnar sem, sé þeim ekki haldið í skefjum, hljóta að halda áfram að éta sig inn í iður
örvilnaðs þjóðfélags.“Lýsing Shoghi Effendi á síauknum hraða niðurrifsferlisins sem er í gangi í heiminum er svo
sannarlega skörp. Jafn sláandi er nákvæmni hans er hann greindi þá krafta sem fylgja
uppbyggingarferlinu. Hann talaði um „hægfara útbreiðslu á anda heimssamstöðu sem sprettur af
sjálfu sér úr suðupotti óskipulagðra þjóðfélaga“ sem væri óbeint birtingarform meginreglunnar
um einingu mannkyns sem Bahá’u’lláh setti fram. Þessi andi samstöðu hefur haldið áfram að
breiðast út í gegn um árin og nú er hægt að sjá áhrif hans í röð framfara, allt frá afneitun á
djúpum og innrættum kynþáttafordómum til síaukinnar vitundar um heimsborgararétt, frá aukinni
vitund um umhverfismál til samstarfsviðleitni við að efla almenna heilsugæslu, frá áhyggjum um
mannréttindi til kerfisbundinnar ræktar við menntun fyrir alla, frá þvertrúarlegu samstarfi til
stofnunar hundruða þúsunda samtaka á svæðisbundnum, þjóðlegum og alþjóðlegum vettvangi
sem stunda félagslegt starf af einhverju tagi.Fyrir fylgjendur Bahá’u’lláh eru þær framfarir í uppbyggingarferlinu þó mikilvægastar sem
beinlínis tengjast trúnni. Margar þeirra nærði Vörðurinn sjálfur og hafa þær síðan þróast mjög frá
hæversku upphafi sínu. Út frá smáum kjarna átrúenda sem hann birti fyrstu kennsluáætlanir sínar
hefur vaxið heimsumlykjandi samfélag sem spannar þúsundir svæðissamfélaga, sem hvert og eitt
fylgir vel grundvölluðu mynstri starfsemi sem endurspeglar meginreglur og vonir trúarinnar. Ofan
á grunn stjórnskipulagsins sem hann lagði með slíku erfiði á fyrstu áratugum stjórnartíðar sinnar
hefur risið stórt og þéttofið net þjóðar- og svæðisráða sem sinna málefnum málstaðarins af
kostgæfni í yfir eitthundrað og áttatíu löndum. Út frá fyrsta liðsafla aðstoðarráðgjafa fyrir
útbreiðslu og treystingu trúarinnar sem hann kom á fót hefur risið fylking nærri eittþúsund
einbeittra vinnumanna sem þjóna úti á vettvangi undir stjórn áttatíu og eins álfuráðgjafa sem
hljóta faglega leiðsögn Alþjóðlegu kennslumiðstöðvarinnar. Þróun stjórnfarslegrar
heimsmiðstöðvar trúarinnar í grennd við andlega heimsmiðstöð hennar, sem Vörðurinn helgaði
svo mikla krafta, hefur stigið yfir þýðingarmikinn þröskuld er Allsherjarhús réttvísinnar flutti í
aðsetur sitt á Karmelfjalli og síðan er byggingu á húsnæði Alþjóðlegu kennslumiðstöðvarinnar og
Textarannsóknamiðstöðvarinnar lauk. Stofnun Huqúqu’lláh hefur tekið framförum undir
ráðsmennsku Handar málstaðar Guðs Dr. ‘Alí Muhammad Varqá sem Shoghi Effendi gerði að
trúnaðarmanni Réttar Guðs fyrir fimmtíu árum og náði hámarki með stofnun alþjóðlegrar stjórnar
sem ætlað er að stuðla að áframhaldandi beitingu þessara miklu laga um allan heim, laga sem eru
uppspretta ómældrar blessunar fyrir allt mannkynið. Viðleitni Varðarins til að efla orðstí
trúarinnar á alþjóðlegum vettvangi hefur þróast yfir í yfirgripsmikið kerfi ytri samskipta sem
getur hvort tveggja í senn varið hagsmuni trúarinnar og boðað altækan boðskap hennar. Virðingin
sem trúin nýtur á alþjóðlegum umræðuvettvangi, hvenær sem fulltrúar hennar tala, er mjög
eftirtektarverður árangur. Hollustan og helgunin sem meðlimir samfélags, sem endurspeglar
fjölbreytileika alls mannkynsins, auðsýna sáttmála Bahá’u’lláh, er forðabúr styrks sem enginn
annar skipulagður hópur getur gert tilkall til.Vörðurinn sá fyrir að Allsherjarhús réttvísinnar myndi hleypa af stokkunum röð alþjóðlegra
áætlana á næstu tímaskeiðum mótunaraldarinnar sem myndu „bera vitni um einingu“ andlegra
þjóðarráða og „samhæfa og leiða starfsemi“ þeirra. Nú á síðustu þremur tímaskeiðum hefur
bahá’í samfélagið unnið af eljusemi innan ramma hnattrænna áætlana sem Hús réttvísinnar hefur
birt og hefur tekist að byggja upp mynstur bahá’í lífernis sem eflir andlegan þroska
einstaklingsins og veitir sameiginlegum kröftum meðlima sinna farveg í átt að andlegri
endurlífgun þjóðfélagsins. Það hefur öðlast getuna til að ná til mikils fjölda móttækilegra sálna
með boðskapinn, staðfesta þær og dýpka skilning þeirra á grundvallaratriðum trúarinnar sem þær
hafa gengið á hönd. Það hefur lært að beita meginreglu samráðs sem stofnandi þess setti fram og
nota það sem árangursríkt tæki til sameiginlegrar ákvarðanatöku og fræða meðlima sína um
notkun þess. Það hefur komið á fót kerfi til andlegrar og siðferðilegrar menntunar yngri meðlima
sinna og hefur ekki aðeins látið það ná til eigin barna og unglinga heldur einnig til ytra
samfélagsins. Með þann hæfileikaauð sem það hefur yfir að ráða hefur það skapað ríkulegt safn
bókmennta sem inniheldur bækur á tugum tungumála sem uppfylla bæði eigin þarfir og mætir
áhuga almennings. Það hefur tekið síaukinn þátt í málefnum ytra samfélagsins og tekist þannig á
við fjölda verkefna á sviði félags- og efnahagslegrar þróunnar. Sérstaklega hefur það stigið
þýðingarmikil skref frá upphafi fimmta tímaskeiðsins árið 2001 í að auka mannauð sinn með
þjálfunarkerfi sem nær til grasrótar samfélagsins og hefur uppgötvað aðferðir og tæki til að koma
á sjálfbæru vaxtarmynstri.Fyrirmælin um að stuðla að framþróun þess ferlis sem leiðir til hópinngöngu verður að skoða í
samhengi við samspil kraftanna sem hér er lýst. Fimm ára áætlunin sem nú er að hefjast krefst
þess að þið beinið kröftum ykkar að þessu ferli og tryggið að meginhreyfingunum tveimur, sem
uppfylla hvor aðra og eru þungamiðja hennar, verði hraðað. Þetta ætti að vera aðalviðfangsefni
ykkar. Eftir því sem viðleitni ykkar ber ávöxt og vaxtargangverkið verður flóknara mun
Heimsmiðstöðin sjálf, á næstu fimm árum, standa frammi fyrir ögrunum og tækifærum á sviðum
á borð við ytri samskipti, félags- og efnahagslega þróun, stjórnsýslu og beitingu bahá’í laga.
Vöxtur samfélagsins hefur þegar krafist þess að nýju fyrirkomulagi verði komið á til að tvöfalda
fjölda pílagríma þannig að fjögurhundruð verði í hverjum hópi, en sú breyting mun eiga sér stað í
október 2007. Það eru nokkur önnur verkefni sem einnig verður að vinna að. Á meðal þeirra er
frekari þróun garðanna í kring um helgidóm Bahá’u’lláh auk Ridvan garðsins og Mazra’ih;
viðgerðir á Alþjóðlega minjasafninu; viðgerðir á grunni grafhýsis Bábsins, en umfang þeirra er
enn ekki ljóst; og bygging tilbeiðsluhússins í Chile eins og Vörðurinn sá fyrir en það verður hið
síðasta Mashriq’l-Adhkár sem þjónar heimsálfu. Eftir því sem þessum verkefnum vindur fram
munum við kalla eftir aðstoð við og við, bæði í formi fjárhagslegs stuðnings sem og sérhæfðrar
kunnáttu um leið og við minnumst þess að tilföng trúarinnar ætti að nýta eins mikið og mögulegt
er til að mæta þörfum áætlunarinnar.Kæru vinir: Ekki er hægt að líta framhjá að niðurrifsöflin aukast að umfangi og kröfum. Það er
jafnljóst að samfélagi Hins mesta nafns hefur verið leiðbeint af Hönd guðlegrar forsjónar í átt að
auknum styrk. Það verður nú að stækka og fjölga úrræðum sínum. Leiðin sem fimm ára áætlunin
markar er ljós. Hvernig getum við, sem gerum okkur grein fyrir ástandi mannkynsins og vitum
um þá stefnu sem framrás mannkynssögunnar er að taka, látið vera að virkja hæfni okkar til hins
ítrasta og helga okkur markmiði hennar? Eru orð Varðarins um að „sviðið sé tilbúið“ ekki jafn
sönn í dag eins og þau voru þegar hann skrifaði þau í fyrstu sjö ára áætluninni? Látið þessi orð
hljóma í eyrum ykkar: „Það má engan tíma missa.“ „Það er enginn tími fyrir hálfvelgju.“ „Slíkt
tækifæri er ómetanlegt.“ „Að reyna og að þrauka er það sama og tryggja endanlegan og
fullkominn sigur.“ Verið fullviss um stöðugar bænir okkar við hinn helga þrepskjöld fyrir
leiðsögn ykkar og varðveislu.