Web - Windows - iPhone
Við lútum höfði í þökk til Drottins herskaranna, með hjörtun full af gleði, er við berum vitni þeim
frábæru framförum sem orðið hafa á þeim fjórum árum síðan að þessari hnattvíðu áætlun, sem
lýkur á þessari hátíð ljómans, var hrundið úr vör. Svo greinileg eru framfarasporin sem stigin hafa
verið á þessum tíma, að heimssamfélag okkar hefur náð hæðum þaðan sem glöggt sést bjarma fyrir
nýjum sjónarhringjum framtíðarþrekvirkja.Hin mælanlegu framfaraspor áttu fyrst og fremst rót að rekja til framfara á gæðasviðinu. Menning
bahá’í samfélagsins breyttist. Breytinguna má greina í aukinni hæfni, kerfisbundnu starfsmynstri og
dýpra sjálfstrausti sem af því hlaust á meðal hinna þriggja þátttakenda áætlunarinnar -
einstaklinganna, stofnananna og svæðissamfélaganna. Þetta hefur gerst vegna þess að vinirnir gerðu
sér meira far um að dýpka þekkingu sína á hinum guðlegu kenningum; þeir lærðu mikið, með
skipulagðari hætti en fyrr, hvernig þeir eiga að beita sér þegar þeir vinna að útbreiðslu málstaðarins,
skipuleggja einstaklings- og hópverkefni og starfa með meðbræðrum sínum. Þetta var í einu orði
sagt lærdómsferli sem ól af sér markvissa framkvæmd. Aðalhreyfiafl þessara breytinga var kerfi
þjálfunarstofnana, sem settar voru á fót með miklum hraða víða um heim. Hér er um að ræða afrek
á sviði útbreiðslu og treystingar sem líta verður á sem veigamestu einstöku arfleifð fjögurra ára
áætlunarinnar.Kerfi þjálfunarstofnana sýndi í öllu tilliti hve ómissandi það er sem hreyfiafl í hópinngönguferlinu.
Þetta birtist í aukinni getu einstaklinga til að kenna trúna eins og kraftur frumkvæðis af hálfu
einstaklinga hefur sannað, í meiri getu andlegra ráða og nefnda til að taka forystu í viðleitni
vinanna og með tilkomu nýs mynsturs í hugsun og starfsemi sem hafði áhrif á sameiginlega hegðun
svæðissamfélagsins. Með því að færa út starfsemi sína og efna til svæðisbundinna námshringja juku
margar þjálfunarstofnanir hæfni sína til að ná til stærri svæða með námskerfum sínum. Í Mongólíu
var t.d. komið á fót 106 námshringjum og þetta hafði þau áhrif að fjöldi nýrra átrúenda jókst
verulega. Samtímis beindu meðlimir heimsvíðs samfélags okkar athygli sinni í meira mæli að því
að sækja sér styrk til bænaraflsins, hugleiðslu hins heilaga orðs og að því að öðlast þá andlegu
blessun sem fylgir þátttöku í tilbeiðslusamkomum. Það er fyrir tilstuðlan þessara þátta í aukinni
umbreytingu einstaklinga og samfélags sem samfélagið stækkar. Þótt fjöldi nýrra átrúenda hafi enn
sem komið er aðeins að litlu leyti farið fram úr því sem gerst hefur á síðustu árum, er einstaklega
ánægjulegt að sjá að þessi fjölgun er núna landfræðilega dreifð, nær til sífellt stærri hluta
samfélagsins og virkjar nýja átrúendur í lífi málstaðarins með góðum árangri.
Svo heillavænlegum aðstæðum og björtum horfum fyrir trúna er að miklu leyti einnig að þakka
ómetanlegri ráðgjöf, samvinnu og hagnýtu starfi álfuráðgjafanna. Starfsvið þeirra var rýmkað hvað
varðar myndun og starfsemi þjálfunarstofnanna, en sú rýmkun endurspeglaði tímabæra örvun sem
lifandi og árvökul alþjóðakennslumiðstöð veitti.Grunnstef fjögurra ára áætlunarinnar - þróun hópinngönguferlisins – leiddi til mikillar samhæfingar
hugsunnar og starfsemi. Hún beindi athyglinni að meiriháttar áfanga í þróun bahá’í samfélagsins
sem verður að ná á mótunaröldinni; því réttar aðstæður fyrir fjöldayfirlýsingar, þeim tímamótum
sem Shoghi Effendi heitir í ritum sínum, skapast ekki fyrr en tekist hefur að viðhalda hópinngöngu.
Þematískt áhersluatriði áætlunarinnar hafði þýðingu fyrir öll svið bahá’í starfsemi; það kallaði á
skýran skilning sem gerði mögulega kerfisbundna og þaulskipulagða áætlanagerð sem forsendu
starfsemi einstaklinga og hópa. Meðlimir samfélagsins lærðu smám saman að meta hvernig
skipulagning gæti auðveldað ferli vaxtar og þroska. Þessi aukna vitund var gríðarlegt skref sem
leiddi til bættrar kennslustarfsemi og breytingar á menningu samfélagsins.
Þeir þættir áhersluatriðisins sem snúa að samhæfingu komu skýrt fram í viðleitni til skipulagningar,
uppbyggingar á hæfni stofnananna og þróunnar mannauðsins. Þráðinn sem tengdi allt þetta má
rekja frá upphafi áætlunarinnar til loka hennar. Ráðstefna álfuráðanna í landinu helga í desember
1995 markaði byrjunina. Þar var ráðgjöfunum gerð grein fyrir ýmsum þáttum áætlunarinnar og í
kjölfar hennar áttu þeir samráð með andlegum þjóðarráðum þar sem gerðar voru áætlanir á
þjóðlegu sviði en þær voru síðan yfirfærðar á svæðissviðið með þátttöku aðstoðarráðgjafa, andlegra
svæðisráða og nefnda. Þannig samtvinnuðust allir þættir bahá’í stjórnskipulagsins í gerð áætlana
uns þær komust á framkvæmdastig. Að því búnu varð að skapa hæfni á meðal stofnananna til að
takast á við inngöngu í hópum. Tvö stór skref voru stigin í þessu tilliti: eitt var myndun
þjálfunarstofnana, hitt var formleg stofnun bahá’í umdæmisráða og útbreidd kynning á þeim en þau
eru þáttur í stjórnskipulaginu á milli svæðis- og þjóðarstigsins og þjóna þeim tilgangi að styrkja
stjórnskipulagshæfni vissra samfélaga þar sem margslungin málefni sem lúta að andlegu
þjóðarráðunum útheimta slíka þróun. Gerð skilgreindra framkvæmdaáætlana vegna starfsemi á
sviði félagslegrar og efnahagslegrar þróunnar, sem er úrslitaráðandi atriði í treystingu, og á sviði
ytri samskipta, sem er mikilvægur þáttur í að gera trúnni kleyft að hafa stjórn á afleiðingum aukins
sýnileika, hafði jafnmikið vægi fyrir samþættingu aðalatriða hópinngönguferlisins. Að öllu
meðtöldu var starfið árangursríkt og er ógjörlegt að telja upp alla þætti þess á þessum síðum. Okkur
langar þó til að segja frá vissum hápunktum sem sýna fram á umfang þess árangurs sem náðist í
áætluninni.Í landinu helga var uppbyggingu stallanna og framkvæmdum við byggingarnar á Boganum haldið
áfram með fullri vissu um að staðið yrði við yfirlýstan lokafrágangseindaga þeirra í enda þessa
gregoríska árs. Auk þess verður byggingin í Haifa, sem við nefndum í síðasta Ridvanboðskap okkar
í tengslum við fjölgun í pílagrímahópunum, tilbúin til notkunar frá og með Ridvan á þessu ári.
Samtímis voru áætlanir arkitekta um nauðsynlega aðstöðu, sem koma þarf upp í Bahjí til að hýsa
pílagríma og aðra bahá’í og ei-bahá’í gesti, samþykktar. Þýðingu textanna fyrir nýtt bindi af
ritningum Bahá’u’lláh er lokið og er undirbúningur að útgáfu þess hafinn.
Sýnilegur skriður komst á útbreyðslu og treystingu á öðrum sviðum en þeim sem þegar hafa verið
nefnd. Má þar nefna brautruðning, kynningu, útgáfu bókmennta, beitingu listrænnar tjáningar,
myndun andlegra ráða og framfarir á meðal samtaka um bahá’í fræði. Um 3300 átrúendur fóru í
skammtíma- eða langtímabrautruðning. Það er enn til marks um aukinn þroska þjóðarsamfélaganna
að mörg lönd sem venjulega hafa þurft á brautryðjendum að halda eru sjálf að senda frá sér
brautryðjendur. Meðlimir kanadíska og bandaríska samfélagsins, trúir þeim fyrirmælum sem til
þeirra var beint, hafa skarað fram úr hvað varðar fjölda brautryðjenda og langtum meiri fjölgun
ferðakennara, en á meðal þeirra var dágóður fjöldi ungmenna. Sérstaklega eftirtektarverð voru
einnig hlý viðbrögð átrúenda af afrískum uppruna í Bandaríkjunum við því kalli sem útgekk um að
bahá’í kennarar ferðuðust til Afríku.Kynning málstaðarins fól í sér ýmsa starfsemi þar sem staðið var fyrir fjölbreyttum viðburðum, s.s.
hátíðahöldum, minningarathöfnum, hópumræðum, sýningum og öðru slíku, sem gerðu fjölda fólks
kleift að kynnast kenningum trúarinnar. Musterin drógu að sér gesti í vaxandi mæli, einkum á
Indlandi þar sem tekið var á móti fimm milljón gestum á síðasta ári. Til viðbótar þessu voru
fjölmiðlar notaðir með margvíslegum hætti til að koma bahá’í boðskapnum á framfæri. Í
Bandaríkjunum brugðust um 60.000 manns við fjölmiðlaherferð sem Landskennslunefndin
skipulagði. Um allan heim breiddist þekking á trúnni út með auknum fjölda jákvæðri greina sem
birtust í dagblöðum og tímaritum að frumkvæði þeirra sjálfra. Svipuð þróun í átt til breiðari
kynningar varð hjá útvarps- og sjónvarpsstöðvum, sem sýndu áhuga á að hafa reglulegt bahá’í efni í
dagskrá sinni; þetta gerðist í löndum eins og Kongó-lýðveldingu og Líberíu. Þessi heillavænlega
þróun náði hámarki þegar alþjóðlegar fjölmiðlastofnanir ákváðu, að eigin frumkvæði, að nota
grafhýsi Bábsins og stallana sem bakgrunn fyrir sjónvarpsútsendingar þegar Landið helga fagnaði
komu ársins 2000.Listræn tjáning varð mikilvægur þáttur í starfsemi heimssamfélagsins á sviði kynningar, kennslu,
dýpkunar og tilbeiðslu. Listgreinar löðuðu að sér ungt fólk sem beitti þeim í kennslu- og
dýpkunarstarfi sínu aðallega með fjölda leikhópa og listasmiðja sem störfuðu víða um heim. En
hreyfiafl listarinnar náði síður en svo aðeins til söngs og dans. Það fól einnig í sér hugmyndaríka
starfsemi sem grundvallaði fólk í trúnni. Þar sem alþýðulist var notuð, þá sérstaklega í Afríku,
styrktist kennslustarfið mjög. Ghana og Líbería gengust t.d. fyrir verkefninu „Ljós einingar“ sem
miðar að því efla listræna tjáningu í kennslu. Á Indlandi vann „Communal Harmony Group“ að
svipuðu markmiði.Þýðing og útgáfa bahá’í bókmennta var örvuð, sérstaklega í Afríku og á Indlandi, að mestu vegna
hvatningar ráðgjafanna og með stuðningi álfusjóðsins. Auk þess var Kitáb-i-Aqdas gefin út í
heildstæðri arabískri útgáfu og á öðrum tungumálum.
Takmarkanir á myndun andlegra svæðisráða á fyrsta degi Ridvan tóku gildi árið 1997 og leiddu til
fyrirsjáanlegrar fækkunnar þessara stofnana, en samdrátturinn var ekki verulegur. Fjöldinn hefur
síðan haldið sér og traust styrkingarferli er í gangi. Sjö nýjar stoðir Allsherjarhúss réttvísinnar voru
reistar og fjöldi andlegra þjóðarráða er nú 181.Á þessum fjórum árum hefur verið sérstaklega ánægjulegt að sjá aukna áhersla lagða á bahá’í
fræðimennsku, sem hefur rutt sér til rúms til gagns fyrir það bráðnauðsynlega verkefni að styrkja
vitsmunalegar stoðir í starfi trúarinnar. Tvennskonar ómetanlegur árangur hefur náðst: áhrifamikið
framlag til bahá’í bókmennta og útgáfa ritgerða um ýmis samtímavandamál í ljósi bahá’í
kenninganna. Bahá’í fræðasamtakakeðjan sem heldur í ár upp á aldarfjórðungsafmæli sitt fagnaði
stofnun fimm nýrra deilda meðan á áætluninni stóð. Sem dæmi um fjölbreytileika og sköpunargleði
sem finnur farveg á þessum starfsvettvangi var fyrsta ráðstefnan í bahá’í fræðum á Papúa Nýju
Gíneu og einnig má nefna brautryðjendastarf japönsku samtakanna varðandi rannsóknir á andlegum
uppruna hefðbundinnar japanskarar fræðimennsku.Framfarir á sviði félagslegrar og efnahagslegrar þróunar voru vissulega til marks um aukin gæði
þótt tölurnar sem sýna fjölgun verkefna séu einnig tilkomumiklar. Árlegum verkefnum fjölgaði úr
um 1600 í byrjun áætlunarinnar í meira en 1900 þegar dró að lokum hennar. Þróun í átt til
kerfisbundnari nálgunar var ríkjandi einkenni starfseminnar á þessum tíma. Til að stuðla að samráði
um kenningarnar um félagslega og efnahagslega þróun og framkvæmd þeirra, gekkst skrifstofa
félagslegrar og efnahagslegrar þróunar við bahá’í heimsmiðstöðina fyrir 13
landssvæðanámskeiðum sem u.þ.b. 700 fulltrúar frá 60 löndum tóku þátt í. Þessi skrifstofa sá einnig
um gerð tilraunaverkefna og námsefnis sem hæfði skipulögðum herferðum til að stuðla að læsi,
eflingu ungmenna, þjálfun sjálfboðaliða á sviði heilbrigðismála, framsókn kvenna og siðferðilegu
uppeldi. Dæmi um þetta var áætlun í Guyana þar sem meira en 1500 leiðbeinendur á sviði læsis
fengu þjálfun. Annað dæmi má nefna frá Malasíu, en þar var lokið verkefni í átta þrepum til að
stuðla að framsókn kvenna, sem varð grundvöllur þjálfunarbúða í Afríku, Asíu og rómönsku
Ameríku. Áætlun um að láta bahá’í útvarpsstöðvar taka þátt í starfsemi þjálfunarstofnana var hafin
í Guaymi héraði Panama. Þar sem þjálfunarstofnanir geta einnig séð um þjálfun á sviði félagslegrar
og efnahagslegrar þróunar, eru tólf þeirra að gera tilraunir með verkefni á sviði læsis, þjálfunnar
sjálfboðaliða á heilbrigðissviði og verknámsþjálfunnar. Mörg samtök sem styrkt eru af bahá’í
stofnunum eða sem hafa hlotið innblástur frá bahá’í kenningunum, hafa helgað orku sína
verkefnum eins og því sem felur í sér samstarf við Alþjóða heilbrigðisstofnunina (WHO) um
baráttu gegn fljótablindu í Kamerún. Meira en 30.000 einstaklingar hafa fengið nauðsynleg lyf fyrir
atbeina þessa bahá’í verkefnis. Annað dæmi er Einingarháskólinn (Unity College), sem er
einkaháskóli í Eþíópíu, en nemendur hans eru nú um 8000 talsins. Enn annað dæmi er Landegg
menntastofnunin í Sviss sem veitti mjög vel þegna hjálp í tilraunum til að ráða bót á skelfilegum
þjóðfélagslegum afleiðingum átakanna á Balkanskaga um leið og hún stóð fyrir útvíkkun og
treystingu akademískrar námsskrár sinnar. Enn annað dæmi er Núr háskólinn í Bólivíu sem í
samvinnu við Ekvador, bauð meira en 1000 skólakennurum upp á þjálfun samkvæmt námskrá sinni
í siðferðisforrystu. Á þessum vettvangi félagslegrar og efnahagslegrar þróunar eru slíkir
vitnisburðir um hæfnisuppbyggingu til mikils gagns fyrir markmið áætlunarinnar.
Með stefnumörkunina um ytri samskipti að leiðarljósi, sem andlegu þjóðarráðunum var send árið
1994, hefur hæfni samfélagsins á sviði erindreksturs og almannatengsla einnig vaxið á undraverðan
hátt og komið bahá’í samfélaginu í virka snertingu við Sameinuðu þjóðirnar, ríkisstjórnir,
grasrótarsamtök (NGO’s) og fjölmiðla. Stefnumörkunin beindi starfseminni á alþjóðlegu og
þjóðlegu sviði að tveimur lykilmarkmiðum: að hafa áhrif á heimsfriðarferlið og verja trúna. Með
aðferðum sem teknar voru upp til varnar ástkærum trúsystkinum í Íran, ávann alþjóðlega bahá’í
samfélagið sér aukna virðingu og stuðning sem skapaði tækifæri til að framfylgja öðrum
markmiðum áætlunarinnar. Til að mæta ógnum hins erfiða ástands í Íran fundu stofnanir okkar og
skrifstofur á sviði ytri samskipta nýjar leiðir til að að virkja stjórntæki ríkisstjórna og Sameinuðu
þjóðanna. Ofsóknirnar í Íran vöktu athygli æðstu yfirvalda á plánetunni. Fréttirnir um að íranskur
dómstóll hefði staðfest dauðadóma yfir tveimur vinanna og kveðið upp svipaðan dóm yfir þeim
þriðja vakti hörð viðbrögð forseta Bandaríkjanna sem gaf út skýra viðvörun til Írans. Afleiðingin af
íhlutun heimsleiðtoga og Sameinuðu þjóðanna var sú að aftökum á írönskum bahá’íum var nánast
hætt og jafnframt minnkaði verulega fjöldi þeirra sem dæmdur var til langrar fangelsisvistar.
Á sama tíma og við fögnum þessari íhlutun, lofum við sjálfsfórnaranda, hugprýði og óhagganlega
trú bræðra okkar og systra í Íran sem hafa gætt slíka viðleitni getumagni. Þessir augljósu eiginleikar
sálarinnar vekja furðu samlanda þeirra, sem undrast það úthald sem þeir sýna andspænis þeim
árásum sem svo grimmilega og vægðarlaust er beint gegn þeim. Hvernig er öðruvísi hægt að
útskýra hversu lengi svo fáum hafi verið megnugt að bjóða svo mörgum birginn. Hvernig gætu þeir
annars hafa vakið raunverulegar áhyggjur heimsins, jafnvel þegar aðeins einum þeirra var hótað
lífláti? Harmleikur Írans er sá að árásarmönnunum hefur fram að þessu láðst að skilja að þær
himnesku kenningar sem þetta ofsótta fólk hefur fórnað fyrir eigum sínum og jafnvel lífi fela í sér
lausnina sem myndi fullnægja þrá þjóðar á óánægjutímum. En alls enginn vafi getur leikið á því að
sú kerfisbunda harðstjórn sem íranskir vinir okkar hafa verið beittir svo grimmilega mun að lokum
láta undan því almáttuga valdi sem stjórnar hinni leyndardómsfullu ferð þeirra í átt að sínum
fyrirheitnu örlögum í allri sinni dýrð.Hvað varðar fyrra markmið stefnumörkunarinnar á sviði ytri samskipta byggðist starfsáætlunin á
fjórum þáttum - mannréttindum, stöðu kvenna, hnattrænni hagsæld og siðferðilegri þróun. Skýrslur
okkar sýna stór skref fram á við varðandi mannréttindi og stöðu kvenna. Hvað hið fyrra áhrærir,
fylgdi skrifstofan hjá SÞ hugvitssamri áætlun um uppfræðslu í mannréttindamálum sem fram til
þessa hefur aukið hæfni ekki færri en 99 andlegra þjóðarráða til erindreksturs. Varðandi seinna
atriðið má sjá af tilvist 52 þjóðarskrifstofa fyrir framsókn kvenna, framlögum fjölmargra bahá’í
kvenna og karla á ráðstefnum og starfshópum á öllum stigum, vali á bahá’í fulltrúum í lykilstöður í
mikilvægum nefndum grasrótarsamtaka, þar með talinni þeirri sem þjónar þróunarsjóði SÞ fyrir
konur, hve fylgjendur Bahá’u’lláh hafa verið iðnir við að útbreiða kenningu hans um jafnrétti karla
og kvenna.Samtímis er í gangi margs konar framtak sem stuðlar að því að dreifa upplýsingum um bahá’í trúna
til ýmissa þjóðfélagshópa. Má þar nefna nýstárlegt verkefni á borð við „The Bahá’í World“
netsíðuna sem fær um 25.000 heimsóknir á mánuði, útgáfu yfirlýsingar sem ber heitið: „Hver
semur framtíðina?“ (Who is Writing the Future) sem hjálpar vinunum hvarvetna til að ræða
samtímamálefni; útvarpið „Payam-e-Doost“ sem hefur starfað síðan í nóvember á alnetinu og
útvarpar dagskrá á pernesku í eina klst á viku á stórborgarsvæðinu í Washington D.C. og ætíð er
hægt að ná útsendingum hennar um allan heim á alnetinu. Einnig má nefna gerð mjög frumlegs
sjónvarpsþáttar þar sem siðferðilegum kenningum er beitt við lausn á hversdagslegum vandamálum
en þeir hafa fengið hlýjar móttökur yfirvalda í Albaníu, Bosníu-Herzegóvínu, Búlgaríu, Króatíu,
Ungverjalandi, Rúmeníu, Slóveníu, og fyrrverandi júgóslavíulýðveldinu Makedóníu.
Fyrirbæri nokkuð hefur eflst og styrkst eftir því nær dregur aldamótunum en það er að íbúar jarðar
hafa risið upp til að að tjá vonir sínar á vettvangi sem þekktur er undir nafninu „frjáls
félagasamtök“ (organizations of civil society). Það hlýtur að vera mikið ánægjuefni fyrir bahá’ía
allstaðar að Alþjóðlega bahá’í samfélagið, sem grasrótarsamtök sem stendur fyrir þverskurð
mannkyns, hefur áunnið sér slíkt traust sem sameinandi afl í stórmikilvægum umræðum sem móta
framtíð mannkynsins. Aðalfulltrúi okkar við SÞ var skipaður formaður nefndar ópólitískra samtaka,
sem útnefnd var af Efnahags- og félagsmálaráði samtakanna (Economic and Social Counsil), en
þessi staða veitir Alþjóðlega bahá’í samfélaginu leiðandi hlutverk í skipulagningu
árþúsundaráðstefnunnar. Þessi ráðstefna, sem framkvæmdastjóri SÞ, Kofi Annan, hefur boðað til
og haldin verður í maí mun gefa frjálsum félagasamtökum tækifæri til að koma á framfæri
skoðunum og tillögum um hnattræn málefni sem síðan verða tekin upp á leiðtogafundinum sem
verður haldinn í september nk. í tilefni árþúsundamótanna og sóttur verður af leiðtogum ríkja og
ríkisstjórna.Það að mannkynið er að vakna til meðvitundar um andlegar víddir breytinganna sem eru að verða í
heiminum hefur sérstaka þýðingu fyrir bahá’ía. Samskipti trúarbragðanna hafa aukist. Í fjögurra ára
áætluninni varð trúin í auknum mæli viðurkenndur þáttakandi. Á heimstrúarbragðaþinginu sem
haldið var í Höfðaborg í desember sl. komu um 6000 fundargestir saman og meðal þeirra var öflug
sendinefnd bahá’ía. Bahá’íar þjónuðu bæði á suður-afrísku og alþjóðlegu framkvæmdanefndinni
sem skipulagði viðburðinn. Fyrir bahá’ía var áhuginn á honum fyrst og fremst bundinn við þá
staðreynd að nafn Bahá’u’lláh var fyrst nefnt á almennri ráðstefnu á Vesturlöndum á
heimstrúarbragðaþinginu í Chicago árið 1893. Bahá’íar tóku þátt sem boðsgestir í tveimur
samtrúarlegum viðburðum sem voru haldnir í Jórdaníu í nóvember; ráðstefnu um átök og
trúarbrögð í Miðausturlöndum og árlegum fundi heimsráðstefnunnar um trú og frið. Bahá’í fulltrúar
sóttu viðburði í Páfagarði og Nýju Delhi sem rómversk-kaþólska kirkjan gekkst fyrir; á seinni
viðburðinum, þar sem Jóhannes Páll II páfi var viðstaddur, ávarpaði Zena Sorabjee álfuráðgjafi
fundinn sem einn af fulltrúum trúarbragðanna. Í Bretlandi kom trúin fyrir almenningssjónir þegar
bahá’í fulltrúar tóku höndum saman við átta önnur heimstrúarbrögð í hátíðarhöldum í tilefni
árþúsundamóta í Royal Gallery í Westminster höll. Þar var í áheyrn konungborins fólks,
forsætisráðherra, erkibiskupsins af Kantaraborg og annarra virtra gesta vísað til samfundar "níu
heimstrúarbragða í Bretaveldi." Í Þýskalandi tóku bahá’íar í fyrsta sinn þátt í samtrúarlegum
viðræðum. Þetta breytti langvarandi viðhorfi kristinna söfnuða sem forðuðst samband við trúna
vegna bókar sem sáttmálsbrjótur skrifaði og lútersk útgáfustofnun gaf út árið 1981. Bót var ráðin á
þessu í 600 blaðsíðna andsvari sem þrír bahá’íar rituðu og gefið var út árið 1995 af leiðandi
útgáfufyrirtæki sem ekki er í eigu bahá’ía. Þetta var merkur sigur fyrir þýska bahá’í samfélagið.
Ensk þýðing var gefin út á síðasta ári áætluninarinnar. Samtrúarviðræður tóku á sig óvenjulega
mynd þegar fulltrúar Alþjóðabankans og níu heimstrúarbragða héldu fund í Lambeth höll árið 1998
sem leiddi til myndunar „Þróunarmálþings heimstrúarbragðanna“ (World Faiths’ Development
Dialogue). Yfirlýst markmið þessa málþings er að reyna að brúa bilið milli trúarsamfélaga og
heimsbankans til að gera þeim kleift að vinna betur saman til að sigrast á fátækt í heiminum. Tíðni
og umfang trúarbragðafunda er nýtt fyrirbæri í tengslum trúarbragðanna. Það er augljóst að ýmis
trúarsamfélög eru að reyna að ná þeim anda bræðralags og vináttu sín á milli sem Bahá’u’lláh
hvatti fylgjendur sína til að sýna fylgjendum annarra trúarbragða.
Einbeitt viðleitni bahá’í samfélagsins á þessum fjórum árum kom á tíma þegar hið ytra samfélag
barðist gegn flaumi andstæðra hagsmunamála. Á þessu stutta en gríðarlega frjóa tímabili hafa öflin
sem eru að verki innan bahá’í samfélagsins og um allan heim magnast stig af stigi. Í kjölfar þeirra
birtust greinilegar en nokkru sinni fyrr þau þjóðfélagslegu fyrirbrigði sem Shoghi Effendi sagði til
um. Fyrir meira en sex áratugum vakti hann athygli á „ferli riss og falls, uppbyggingar og
niðurbrots, skipulags og óreiðu, samtímis og með samfelldri og gagnkvæmri virkun beggja þátta“.
Þessu tvíþætta ferli miðaði ekki áfram úr tengslum við sérstök málefni bahá’í samfélagsins heldur
með þeim hætti að boðið var upp á beina íhlutun trúarinnar eins og þegar hefur verið sýnt fram á.
Þau virtust vindast fram eftir sömu tímarás en eftir gagnstæðum hliðum hennar. Annarsvegar kyntu
trúar-, stjórnmála-, kynþátta- og ættflokkaátök undir stríð sem geysuðu á um 40 svæðum, nokkur
lönd lömuðust í kjölfar skyndilegs og algjörs hruns á borgaralegu skipulagi, hermdarverk sem
pólitískt vopn urðu að faraldri og flóðbylgja alþjóðlegra glæpasamtaka vakti ógn. En hinsvegar
voru heiðarlegar tilraunir gerðar til að framkvæma og útfæra leiðir til að stuðla að sameiginlegu
öryggi sem hlýtur að leiða hugann að einu af læknisráðum Bahá’u’lláh til að viðhalda friði. Kall
gekk út um að stofna alþjóðalegan glæpadómstól, enn eitt atriði sem er í samræmi við bahá’í
væntingar. Til að beina athyglinni að hinni knýjandi þörf fyrir fullnægjandi kerfi til að fjalla um
heimsmálefnin ætla leiðtogar heimsins að koma saman á árþúsundaráðstefnu. Nýjar samskiptaleiðir
hafa gert öllum mögulegt hafa samskipti við hvern sem er á plánetunni. Efnahagsleg upplausn í
Asíu ógnaði efnahagslífi heimsins en ól af sér viðleitni til að ráða bót á aðsteðjandi ástandi og finna
leiðir til að koma á sanngirni í alþjóðlegri verslun og fjármálum. Þetta eru aðeins fáein dæmi um
tvær andstæðar en gagnvirkar tilhneigingar sem eru að verki á okkar tímum og staðfesta innblásna
niðurstöðu Shoghi Effendi um öflin sem eru að verki í hinni meiri áætlun Guðs, „sem hefur það
endanlega markmið að sameina mannkynið og koma á friði meðal allra manna“.
Í lok þessara fjögurra viðburðaríku ára erum við komin að stórbrotnum tímamótum sem fela í sér
upphaf og endi í margs konar skilningi er hinn gregoríski tími og bahá’í tímaskeiðið mætast. Í
einum skilningi felur þessi miðpunktur í sér að tuttugustu öldinni er vafið saman og í öðrum að nýtt
svið opnast í framþróun mótunaraldarinnar. Yfirsýnin frá þessum tveimur tímarömmum fær okkur
til að íhuga sjónarspil heimsmótandi strauma sem hafa tengst saman og hugleiða það í tengslum við
innblásna sýn Shoghi Effendis við upphaf framkvæmdanna við Bogann sem hann hannaði. Í
áætluninni tók þessi sýn á sig kristaltæra mynd um leið og byggingarframkvæmdunum á Karmelfjalli
vatt fram, um leið og heimsleiðtogar tóku djörf skref til að leggja grunninn að hnattrænum
pólitískum friði og þegar svæðisbundnar og þjóðlegar bahá’í stofnanir komust á nýtt stig í þróun
sinni. Við berum með okkur helga og varanlega minningu tuttugustu aldarinnar sem færir okkur
aukinn styrk um leið og hún markar okkur stefnu: minninguna um það frjóa andartak í sögu
mannkynsins þegar Miðja sáttmála Bahá’u’lláh, á ferli sem á sér enga hliðstæðu, hannaði
burðargrind nýs heimsskipulags og þegar Vörður trúarinnar, á ógnvænlegum eyðingartímum,
helgaði ítrustu krafta sína því verkefni að reisa innviði stjórnskipulags sem í lok aldarinnar stendur í
augsýn heimsins í heildstæðri meginmynd sinni. Við komum þannig að brú milli tímaskeiða.
Hæfninni sem þróaðist á öld baráttu og fórna af örfáum hugföngnum ástvinum Bahá’u’lláh verður
nú að beita við úrlausn þeirra óumflýjanlegu verkefna sem eru eftir á mótunaröldinni, en hin mörgu
tímabil þrotlauss erfiðis þeirrar aldar munu leiða okkur inn í gullöld trúar okkar þegar hinn mesti
friður mun ríkja á jörðinni.Á þessari Ridvanhátíð byrjum við nú á tólf mánaða áætlun. Þótt hún sé stutt, verður hún að koma í
framkvæmd vissum bráðnauðsynlegum verkefnum og leggja grundvöllinn að næstu tuttugu ára
framsókn hinnar guðdómlegu áætlunar Meistarans. Það sem hófst svo vandvirknislega fyrir fjórum
árum - kerfisbundin öflun þekkingar, eiginleika og þjónustuhæfni - verður að aukast. Allstaðar þar
þjóðar og héraðsþjálfunarstofnanir eru starfandi verða þær að koma þeim áætlunum og námskerfum
sem þær hafa tekið upp í fullan gang. Nýjar þjálfunarstofnanir verður að stofna þar sem slíkar þarfir
hafa verið skilgreindar. Stærri skref verður að taka til að kerfisbinda kennslustarf bæði á vegum
einstaklinga og í umsjá stofnana. Það er aðallega í þessum tilgangi sem ráðgjafarnir og þjóðarráðin
hafa á allmörgum svæðum á hverju meginlandi komið á laggirnar „áætlunum um svæðisbundinn
vöxt“. Árangur þeirra mun færa okkur reynslu til gagns fyrir áætlanir í framtíðinni.
Einstaklingarnir, stofnanirnar og svæðissamfélögin eru hvött til að beina athygli sinni að þessum
meginverkefnum til þess að vera fyllilega reiðubúin fyrir fimm ára verkefnið sem á að hefjast á
Ridvanhátíðinni árið 2001 - verkefni sem mun færa bahá’í heiminn á næsta stig í þróuninni áleiðis
til hópinngöngu.En auk þess sem athyglin beinist að þessum verkefnum, þarf að mæta knýjandi ögrun: Börn okkar
þarf að næra andlega og þau þurfa að taka þátt í lífi málstaðarins. Þau má ekki láta reka á reiðanum
í veröld sem er svo full af siðferðilegum háska. Við núverandi aðstæður þjóðfélagsins horfast
börnin í augu við grimmileg örlög. Margar milljónir í mörgum löndum hafa misst félagslegar rætur
sínar. Börnin skynja firringu foreldra sinna og annarra fullorðinna hvort sem þau lifa í fátækt eða
velmegun. Þessi firring á sér upptök í eigingirni sem stafar af efnishyggjunni sem er við rætur þess
guðleysis sem grípur hjörtu fólks allstaðar. Félagsleg röskun á högum barna á okkar tíma er öruggt
merki um hnignandi þjóðfélag. Þetta ástand er samt sem áður ekki bundið við neinn sérstakan
kynstofn, stétt, þjóð eða efnahagslegar aðstæður - hún nær þvert yfir öll slík mörk. Það hryggir
hjörtu okkar að sjá að í svo mörgum heimshlutum eru börnin notuð í hernaði, misnotuð í
erfiðisvinnu, seld í ánauð, neydd til vændis, gerð að fórnarlömbum kláms, yfirgefin af foreldrum
sem eru uppteknir af sínum eigin ástríðum og misnotuð á svo marga vegu að of langt yrði upp að
telja. Mörg slík hryllingsverk vinna foreldrarnir sjálfir á sínum eigin börnum. Það er óhugsandi að
vega eða meta andlega og sálfræðilega tjónið sem af þessu hlýst. Heimssamfélagið okkar getur ekki
sloppið undan afleiðingunum af þessum aðstæðum. Þessi skilningur ætti að hvetja okkur öll til
brýnnar og stöðugrar viðleitni til hagsbóta fyrir börnin og framtíðina.
Jafnvel þótt barnastarf hafi verið hluti fyrri áætlana, hefur það ekki fullnægt þörfinni. Andleg
uppfræðsla barna og unglinga er gríðarlega mikilvæg fyrir frekari framfarir samfélagsins.
Þessvegna er höfuðnauðsyn að bætt sé úr þessari vöntun. Þjálfunarstofnanir verða að tryggja að
áætlanir þeirra geri ráð fyrir þjálfun barnakennara sem geta boðið svæðissamfélögunum þjónustu
sína. En þótt það sé höfuðatriði að útvega börnunum andlega og akademíska uppfræðslu, þá er þetta
aðeins hluti þess sem verður að gera til að þjálfa lunderni og móta persónuleika þeirra. Það er
einnig nauðsynlegt fyrir einstaklinga og stofnanir á öllum stigum, það er að segja samfélagið í
heild, að tileinka sér rétt viðhorf til barnanna og sýna almennan áhuga á velferð þeirra. Slíkt viðhorf
ætti að vera fjarri öllu sem viðgengst í ört hnignandi skipulagi.
Börnin eru dýrmætasti fjársjóðurinn sem samfélagið getur átt því þau eru fyrirheit og trygging
framtíðar. Þau bera með sér fræ framtíðar þjóðfélags sem mótast að miklu leyti af því sem hinir
fullorðnu í samfélaginu gera eða láta undir höfuð leggjast að gera varðandi börnin. Þau eru vörslufé
sem ekkert samfélag getur vanrækt sér að meinalausu. Alltumlykjandi ást á börnunum, hvernig
komið er fram við þau, sú athygli sem þeim er sýnd, andinn í hegðun hinna fullorðnu gagnvart
þeim - allt eru þetta lífsnauðsynlegir þættir í réttu viðhorfi til barna. Ást krefst aga, hugrekkis til að
venja börnin við erfiðleika, þess að ekki sé látið eftir duttlungum þeirra né að þau fái að leika
algjörlega lausum hala. Viðhalda þarf andrúmslofti þar sem börnunum finnst að þau tilheyri
samfélaginu og eigi aðild að áformum þess. Þeim verður að leiðbeina með ástúðlegum en þó
ákveðnum hætti til að lifa samkvæmt bahá’í viðmiðum, að læra um málstaðinn og kenna hann með
þeim hætti sem hentar kringumstæðum þeirra.Meðal hinna ungu í samfélaginu er táningar, sem eru t.a.m. á aldrinum 12-15 ára. Þeir eru sérstakur
hópur sem hefur sérstakar þarfir þar sem þeir eru að nokkru leyti milli barnæsku og unglingsára þar
sem margskyns breytingar eiga sér stað innra með þeim. Með hugvitsömum hætti verður að gefa
gaum að því verkefni að fá þau til að taka þátt í skipulögðum verkefnum sem geta vakið áhuga
þeirra, mótað hæfni þeirra til kennslu og þjónustu og dregið þau inn í félagsleg samskipti við eldri
ungmenni. Beiting listrænnar tjáningar í ýmsum myndum getur verið mjög dýrmæt í slíkri
starfsemi.Og nú viljum við beina nokkrum orðum til foreldra sem bera höfuðábyrgð á uppeldi barna sinna.
Við heitum á þau að veita andlegri uppfræðslu barna sinna stöðuga athygli. Sumir foreldrar virðast
halda að þetta sé á ábyrgð samfélagsins. Aðrir halda að til þess að varðveita sjálfstæði barnanna til
að rannsaka sannleikann eigi ekki að kenna þeim trúna. Ekkert af þessu er rétt. Meistarinn ástkæri
hefur sagt: „Feðrum og mæðrum er gert að skyldu að reyna af öllum mætti að þjálfa dætur sínar og
syni“, og hann bætir því við að „skyldu þau vanrækja þetta málefni verða þau gerð ábyrg og eru
verðug ávítana í návist hins stranga Drottins“. Foreldrar, án tillits til hvaða menntun þau hafa, eru í
lykilaðstöðu til að móta andlegan þroska barna sinna. Þeir ættu aldrei nokkrusinni að vanmeta
hæfni sína til að móta siðferðisskaphöfn barna sinna, því þau hafa óhjákvæmileg áhrif með
heimilisumhverfinu sem þau skapa meðvitað með ást sinni á Guði, viðleitni sinni til að fylgja
lögum hans, viðhorfi sínu til þjónustu við málstað hans, skorti sínum á ofstæki og frelsi sínu frá
tærandi áhrifum baktals. Sérhvert foreldri sem trúir á hina Blessuðu fegurð hefur ábyrgð að hegða
sér þannig að þau hljóti þá sjálfviljugu hlýðni barnanna við foreldrana sem kenningarnar meta svo
mikils. Til viðbótar við viðleitnina sem sýnd er heima fyrir ættu foreldrarnir að styðja við bahá’í
barnakennslu sem samfélagið stendur fyrir. Það verður einnig að hafa í huga, að börnin lifa í heimi
sem upplýsir þau um hrjúfan raunveruleikann með beinni snertingu við hryllinginn, sem lýst var
hér á undan, eða með óumflýjanlegum og stöðugum áhrifum fjölmiðla. Mörg þeirra verða því
neydd til að þroskast fyrir tímann og meðal þeirra eru þau sem leita eftir gildum og aga til að haga
lífi sínu eftir. Andspænis þessu dapurlega sviði úrkynjaðs þjóðfélags, ættu bahá’í börn að skína sem
tákn um betri framtíð.Væntingar okkar lifna við þá tilhugsun að álfuráðgjafarnir munu koma saman í landinu helga í
janúar 2001 og verða viðstaddir þann hátíðlega viðburð er Alþjóðlega kennslumiðstöðin flytur í
varanlega aðstöðu á Hæð Guðs. Aðstoðarráðgjafar hvaðanæva að úr heiminum munu taka þátt í
atburðinum með þeim sem án efa verður einn af sögulegum viðburðum mótunaraldarinnar.
Samkoma slíks hóps bahá’í embættismanna hlýtur eðli málsins samkvæmt að verða til gífurlegs
gagns fyrir samfélag sem þá verður nærri komið að lokum einnar áætlunar og að upphafi annarar.
Er við íhugum það sem þetta felur í sér snúum við hjörtum okkar í þakklæti til hinna ástkæru handa
málstaðarins ‘Alí-Akbar Furútan og ‘Alí Muhammad Varqá, sem með búsetu sinni í Landinu helga
halda á lofti kyndli þjónustunnar sem Vörðurinn ástkæri kveikti í hjörtum þeirra.
Með þessari tólf mánaða áætlun göngum við yfir brú sem aldrei verður farið yfir aftur. Við hrindum
þessari áætlun úr vör í jarðneskri fjarvist Amatu’l-Bahá Rúhíyyih Khánum. Hún var með okkur
nánast til loka tuttugustu aldarinnar sem ljósgeisli þess ljóss sem hafði skinið á því óviðjafnanlega
tímaskeiði í sögu mannkynsins. Í töflu hinnar guðlegu áætlunar harmaði meistarinn að hann gæti
ekki ferðast um allan heim til að hefja upp hið himneska kall og í ákefð vonbrigða sinna skrifaði
hann þessa von: „Guð gefi að ykkur takist það!“ Amatu’l-Bahá svaraði með takmarkalausri orku og
ferðaðist til fjarlægra staða á jörðinni í þeim 185 löndum sem nutu þeirra forréttinda að fá
óeftirlíkjanlegar gjafir hennar. Fordæmi hennar, sem mun ávallt halda ljóma sínum, upplýsir hjörtu
þúsunda um allan heim. Þegar allt annað látbragð nægir ekki, gætum við ekki tileinkað auðmjúkri
viðleitni okkar, meðan á þessari áætlun stendur, minningu þeirrar sem leit á kennsluna sem
frumtilgang og fullkominn lífsfögnuð?