Announcing: BahaiPrayers.net

Uroczystości związane z pogrzebem wierze bahá`í
Testament

„Należy, aby każdy napisał swój testament. Przystoi mu, aby ozdobił jego nagłówek Największym Imieniem, aby zaświadczył o Jedności Boga (..) oraz aby wymienił takie dobre czyny, które pragnie aby były zrealizowane, aby te świadczyły jako jego testament w światach Objawienia i Stworzenia oraz aby były jako skarb zachowany u jego Pana, Obrońcy, Zaufanego.”

(Bahá’u'lláh - Kitáb-i-Aqdas; Lights of Guidance nr 630)

Istnieje kilka sposobów w jaki wyznawca może pozostawić instrukcje odnośnie swojego pogrzebu; nie ma przeciwwskazań, aby takie instrukcje zostały zawarte w testamencie; jeśli na to pozwala prawo, a wyznawca tego sobie życzy.

(Z listu w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Boliwii, 1X1980; ibid. 631)

Wyznawcy powinni być mocno zachęceni do napisania swojego testamentu z zaznaczeniem, że chcą aby ich- pochówek miał miejsce pod auspicjami Wiary Baha’i lub przynajmniej w zgodzie z jej zaleceniami oraz powinni o tym powiadomić zarówno Lokalne Zgromadzenie Duchowe, jak i ich własnych członków rodziny, jeszcze za swojego życia.

(Z listu w imieniu PDS do NZD Francji, 18 VIII 1972; ibid. 633)

Z drugiej strony, jeśli osoba pisząca testament, będąca bahaitą, uczyni w swoim testamencie zapis który jest sprzeczny z prawemu bahaickim (np. aby jego ciało zostało pochowane dalej niż godzinę drogi od miejsca śmierci), taki zapis jest nieważny w prawie bahaickim i Zgromadzenie nie może go wypełnić, nawet jeśli niedotrzymanie zapisu oznaczałoby oficjalne unieważnienie spadku.

(Ibid; ibid. 634)
Prawa dotyczące pogrzebu

„Zabronione jest transportowanie ciała zmarłego na odległość większą niż godzina drogi od miasta; raczej, (ciało) powinno być złożone w blasku i spokoju, w nieopodal położonym miejscu.”

(Bahá’u'lláh, Kitáb-i-Aqdas; ibid. 637)

Zapis dotyczący godziny dotyczy upływu czasu, a nie środka transportu użytego do przeniesienia ciała. Im szybciej pochówek ma miejsce, tym bardziej jest on godny i odpowiedni, (ibid.)

Powszechny Dom Sprawiedliwości sugeruje, aby wyznawcy zawarli w swoim testamencie następujące części przykazań:

• Ciało musi być pochowane, a nie kremowane.

• Należy odmówić Modlitwę za Zmarłych za wyznawcę w wieku powyżej 15 lat.

• Nie należy transportować ciała na odległość większą niż godzina drogi od miejsca zgonu. Metoda transportu nie jest określona, ale podróż nie może trwać dłużej niż jedną godzinę.

(Z listu w imieniu PDS do NZD Ekwadoru 3 XII 1975; ibid 638)

Przygotowanie ciała do pogrzebu

Ciało przygotowane do pochówku powinno być starannie umyte, okryte białym materiałem, najlepiej jedwabiem lub bawełną. (…) Nie ma w prawie bahaickim zapisu dotyczącego przekazywania ciała na rzecz Instytucji Naukowych, i dlatego, wyznawca może czynić jak zechce, (ibid. 639). W Księdze Bayan, Báb określił, że ciało zmarłego powinno być zawinięte w pięć kawałków jedwabiu lub bawełny. Bahá’u`lláh potwierdził ten zapis i dodał że „dla tych, których środki są ograniczone, jeden kawałek jednego z rodzajów materiałów wystarczy.”

(”Lights of Guidance” - rozdział 13 “Śmierć” ibid. 645)

Na palcu zmarłego powinno się umieścić pierścień pogrzebowy z napisem „Przyszedłem od Boga, i do Niego powracam, uniezależniony od wszystkiego oprócz Niego, trzymając się silnie Jego Imienia, Miłosiernego, Współczującego.” (ibid. 640)

Trumna powinna być wykonana z kryształu, kamienia lub twardego drewna, (ibid. 640). Ciało, mimo tego że jest teraz prochem, było kiedyś wywyższone nieśmiertelną duszą człowieka, (ibid. 650)

Zmarły powinien być pochowany z twarzą skierowaną w stronę Qiblih. Należy również odmówić modlitwę za zmarłych. Poza tym, nie ma innych ceremonii, (ibid. 646). Ciało w grobowcu powinno być ułożone stopami skierowanymi w kierunku Qiblih, którym jest Bahji (miejsce spoczynku ciała Bahá’u'lláha niedaleko Hajfy w Izraelu. (ibid. 656).

Symbol Największego Imienia oraz symbol grawerowany na pierścieniach nie jest odpowiednim symbolem na oznaczenie grobowca. Strażnik poprosił wyznawców, aby na grobowcu nie używali Największego Imienia w jakiejkolwiek formie, ale symbol dziewięcioramiennej gwiazdy może zostać użyty. Również można umieścić odpowiedni tekst ze Świętych Pism. (ibid. 656).

Cmentarze

W obecnej chwili nie ma dokładnych zapisów określających przygotowanie cmentarzy. Jednakże, w jednej z Tablic Mistrza, podkreśla potrzebę aby cmentarze miały piękny wygląd i określa, że groby nie powinny być połączone razem i że każdy powinien mieć grzędy’ kwiatów wzdłuż jego czterech stron; zaznacza on również, że byłoby dobrze, gdyby w środku cmentarza umieszczone było jezioro a wokół niego, a także wokół samego cmentarza, były zasadzone były piękne drzewa, (ibid. 654).

Ceremonia pogrzebowa

Oficjalna bahaicka ceremonia pogrzebowa powinna być przeznaczona jedynie dla wyznawcy (bahaity), ale nie ma przeciwwskazań, aby (dla zmarłych nie-bahaitów) odczytać modlitwy bahaickie, a także, aby bahaita prowadził ceremonię pogrzebową nie-bahaity, jeśli zostanie o to poproszony,(z Listu w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Narodowego Zgromadzenia Duchowego USA, 20 VII 1946; ibid. 657)

Ceremonia pogrzebowa powinna być niezwykle prosta i nie podlegająca rytuałom (ibid. 658)

Modlitwa za zmarłych jest jedyną wspólną modlitwą bahaicka. Czyta ją jeden wyznawca, podczas gdy inni stoją. Nie ma potrzeby zwracania się w kierunku Qiblih. (ibid. 662)

Odmawianie modlitw w imieniu zmarłych, zarówno bahaitów jak i niebahaitów, jest według naszych nauk chwalebne, i takie modlitwy sprzyjają postępowi duszy w kolejnych światach, (ibid. 665).