Web - Windows - iPhone
Viti i parë i Planit Pesëvjeçar mbart një dëshmi shprehëse të shpirtit të përkushtimit me të cilin ndjekësit e Bahá'u'lláh-ut kanë përqafuar strukturën e veprimit të paraqitur në Mesazhin tonë të 27 Dhjetorit 2005 dhe angazhimin e tyre për të çuar përpara procesin e hyrjes me trupa. Atje ku kjo strukturë është aplikuar në mënyrë koherente me të gjitha përmasat e saj në zonë, është arritur një përparim i qëndrueshëm si në drejtim të pjesëmarrjes së besimtarëve dhe miqve të tyre në jetën e komunitetit, ashtu dhe në drejtim të rritjes numerike, me disa zona që raportojnë qindra deklarime në pak muaj dhe me të tjera që kanë rritje në rezultate. Jetësor për këtë zhvillim ka qenë një vetëdije e mprehtë e natyrës shpirtërore të sipërmarrjejes, së bashku me një kuptim në rritje të atyre instrumenteve vendim-marrëse, që janë përcaktuese për veçoritë kryesore të Planit.
Përpara prezantimit të serisë në progres të Planeve tona gobale, të përqendruar në qëllimin e vetëm të çuarjes përpara të procesit të hyrjes me trupa, komuniteti Bahá'í ka kaluar përmes një faze të shpejtë përhapjeje në shkallë të gjerë në mjaft pjesë të botës - një përhapje që, në fund të fundit, ishte e pamundur të mbahej. Sfida, atëherë, nuk qëndronte aq shumë në fryrjen e radhëve të Kauzës me anëtarë të rinj, të paktën nga popullsia e provuar si e interesuar, por në përfshirjen e tyre brenda jetës së komunitetit dhe në ngritjen nga mesi i tyre të një numri të mjaftueshëm personash të përkushtuar për shtrirjen e saj të mëtejshme. Ishte kaq vendimtare për botën Bahá'í t'i përkushtohej kësaj sfide, sa që ne e bëmë atë karakteristikën qendrore të Planit Katërvjeçar dhe u bëmë thirrje Asambleve Shpirtërore Kombëtare të përdornin pjesën më të madhe të energjive të tyre për krijimin e kapaciteteve institucionale, në formën e instituteve të trainimit, për të zhvilluar burimet njerëzore. Ne treguam që rritja në vazhdimësi e kontigjentit të besimtarëve do të duhej të përfitohej nga një program zyrtar i trainimit, i hartuar t'i pajisë ata me njohuri e mprehtësi shpirtërore, me aftësitë dhe kapacitetet që kërkohen për të realizuar aktet e shërbimit që do të mund të mbështesnin përhapjen dhe konsolidimin në shkallë të gjerë.
Sot, teksa vëzhgojmë punët e këtyre zonave, të cilat janë në një gjendje të fuqishme rritjeje, vërejmë që, në secilën prej tyre, miqtë kanë vazhduar të fuqizojnë procesin e institutit, ndërkohë që po mësojnë të mobilizojnë bërthamën në zgjerim të mbështetësve të tyre aktivë të Besimit, të krijojnë një skemë të efektshme për bashkërendimin e përpjekjeve të tyre, të ndërthurin iniciativat e tyre individuale dhe përpjekjet kolektive brenda një modeli efektiv të veprimit të unifikuar dhe të përdorin analizat e të dhënave përkatëse në planifikimin e cikleve të aktiviteteve të tyre. Kështu ata kanë gjetur që mënyra për çuarjen përpara krah për krah e detyrës së përhapjes dhe konsolidimit - çelësi drejt rritjes së mbështetur - është e provueshme. Dëshmi të tilla do të frymëzojnë me siguri çdo besimtar të devotshëm, për të mbetur të qëndrueshëm në shtegun e të nxënit sistematik që ishte vendosur.
Arritjet e këtyre viteve përpjekjesh të jashtëzakonshme nuk janë kufizuar te këto zona ku puna e përhapjes dhe e konsolidimit në shkallë të gjerë është rigjallëruar në këtë mënyrë. Përqasja e ndërmarrë gjatë Planit Katërvjeçar, i ndjekur nga Plani Dymbëdhjetëmujor dhe nga Plani i mëparshëm Pesëvjeçar rezultoi e dobishme në krijimin e kushteve për besimtarët që t'i shtrinin përpjekjet e tyre te një rreth i gjerë njerëzish, duke i tërhequr ata në aspekte të ndryshme të jetës komunitare. Përfitimet e procesit të gjatë 10-vjeçar të ndërtimit të kapacitetit te tre pjesëmarrësit e Planeve botërore tani janë gjerësisht të dukshme. Kudo ishte e nevojshme të fitohej një kuptim i dinamikave të zhvillimit të burimeve njerëzore. Kudo miqve u duhej të mësonin kërkesat e rritjes së qëndrueshme - t'i jepnin shtysë veprimit sistematik dhe të shmangnin shpërqendrimin, të sillnin disa elemente të vendimmarrjes kolektive më afër bazës dhe të krijonin komunitete me një ndjenjë misioni, të inkurajonin pjesëmarrjen e përgjithshme dhe t'u bënin vend segmenteve të ndryshme të shoqërisë në aktivitetet e tyre, veçanërisht fëmijë e paratërinj, mbrojtësit dhe përhapësit e ardhshëm të Kauzës së Perëndisë dhe ndërtuesit e qytetërimit të Tij.
Me një themel kaq të qëndrueshëm të përgatitur, preokupimi kryesor në mendjen e secilit besimtar duhet të jetë mësimdhënia. Nëse me përpjekjet personale ata i mësojnë miqtë e tyre në takimet rreth vatrës dhe më pas i përfshijnë në aktivitetet-bazë ose i përdorin këto aktivitete si instrumenti kryesor për mësimdhënie, nëse si komunitet ata e bëjnë punën e tyre me fëmijët dhe paratërinjtë shtytjen fillestare në zonë, apo përqendrohen si fillim në brezat më të vjetër, nëse në përpjekjet e tyre kolektive ata vizitojnë në ekipe familjet si pjesë e një fushate intensive ose herë pas here thërrasin kërkuesit në shtëpitë e tyre - këto janë vendime që mund të merren vetëm sipas rrethanave dhe mundësive të miqve si dhe nga natyra e popullatës me të cilën ndërveprojnë. Çfarë duhet të kuptojnë të gjithë, pavarësisht rrethanave, është nevoja britëse e njerëzimit, që mungesa e ushqimit shpirtëror po e fundos thellësisht në dëshpërim, dhe është urgjenca e përgjegjësisë për t'ia mësuar gjithësecilit atë që i është besuar secilit prej nesh si anëtar i komunitetit të Emrit më të Madh.
Bahá'u'lláh-u i ka urdhëruar ndjekësit e Tij t'i mësojnë njerëzimit Kauzën. Tashmë janë me mijëra e mijëra ata që zbatojnë gjallërisht kërkesat e Planit, për të hapur rrugën që do t'i drejtojë shpirtrat tek Oqeani i Revelacionit të Tij. Ne vështrojmë me sytë plot shpresë për ditën kur mësimdhënia të jetë pasioni mbizotërues në jetën e çdo besimtari dhe kur uniteti i komunitetit të jetë kaq i fortë sa ta mundësojë këtë gjendje ndezjeje të shprehë vetveten në veprime të palodhura në fushën e shërbimit. Kjo, pra, është shpresa jonë e flaktë për ju dhe objekti i lutjeve tona më të zjarrta në Pragun e Shenjtë.
Shtëpia Universale e Drejtësisë